Grę mam od niedawna, podoba mi się, ale masz rację - kiedy gram w nią wieczorem przed zaśnięciem myślę co zrobię w niej jutro. Raz mi się nawet śniło, że projektuję postacie...to jest chore...:/

Nie ma w tym nic chorego :) sny to sny. Nie milo jest kiedy śni sie komuś że robi coś strasznego/niemoralnego .

Fakt. Gra pochłania mnóstwo cennego czasu i przy tylu wariacjach nigdy się tak naprawdę nie kończy. Moja przygoda z 3 skończyła się przy dodatku 4 pory roku. Skasowałam ją z powodu dużej ilości błędów, które się w tym czasie spiętrzyły i jak na razie nie zamierzam do niej powrócić. Niestety mój chrześniak też już się zaraził tą simsomanią. Mam tylko nadzieję, że nie wpadnie w jakiś nałóg.

w sumie trochę strasznie jest grać w życie skoro teoretycznie sporą część tych rzeczy można robić w realu ale pomimo to gra ma wiele plusów. Rozwija kreatywność i może nauczyć empatii oraz planowania.No i może tez zachęcić do samodzielnego rozwijania siebie i swoich umiejetnosci ale to zalezy od człowieka. Na pewno jednak potrafi skutecznie odprężać przy przewlekłym stresie

Zgadzam się. Jeśli chodzi o rozwijanie kreatywności i wyobraźni, to gra ma naprawdę wiele do zaoferowania. Kiedy grałam, to chyba najbardziej uwielbiałam budować oraz projektować domy i tworzyć simów. Podobało mi się, że gra została wzbogacona o mnóstwo nadprzyrodzonych postaci i zjawisk.

Ja żałuję, że w to grałem. Teraz na widok tych wszystkich simsów mnie mdli