Mam to samo wrażenie, co prawda ubawu w pierwszym akcie jest mało, jest bardzo przyziemny (w takich czasach żyjemy :/) a w drugim jest sporo humoru ale jego końcówka jest strasznie wydłużona i na granicy dobrego smaku. Jeszcze jedno kto im wrzucił granat, i czemu? Somalijscy piraci przecież atakują nie po to by pozbyć się amunicji a wziąść okup, się wzbogacić.

Żeby wziąść, ktoś musi daść...;-)

Nie jest na granicy. Do granicy mu daleko, ale od drugiej strony.
Ubaw? Humor? W którym miejscu?

A ja miałam odwrotnie, ostatnia część najlepsza i minęła mi jak z bicza strzelił, chociaż w pierwszej i drugiej też były smaczki. Ale tego czasu ogólnie nie zauważyłam, dopiero ty mi uświadamiasz, że film trwał tak długo, wcale o tym nie myślałam.

Akt I (chyba jednak najmniej wyrazisty) - w zasadzie obyczajowy, obrazujący przemiany społeczne polegające na konflikcie biologii/psychologii z rzeczywistością materialną (kobieta zarabiająca więcej vs. oczekiwania od mężczyzny - choćby podświadome - że to on będzie tym przysłowiowym ojcem rodziny - samo życie).
Akt II (moim zdaniem najlepszy) - satyra, ukazująca zblazowanie bogaczy różnego rodzaju (załoga statku na każde zawołanie, choćby najbardziej bzdurne; wykwintne menu vs. zbiorowa choroba morska; dyskusje pomiędzy kapitanem-Amerykaninem-marksistą a rosyjskim kapitalistą; robienie fotek na Instagrama ukazujących początek konsumpcji makaronu, a po tym deklaracja o nietolerancji glutenu), zakończona genialnym motywem dyskusji w kajucie.
I rewelacyjny tekst w stylu: Zajmujemy się inżynierią precyzyjną, polegającą na umacnianiu demokracji w świecie. Produkujemy granaty ręczne. (nie przytoczyłem dosłownie, ale taki mniej więcej sens) :D
Akt III (uczucia mieszane, bo zbyt wyraźne nawiązania do "Władcy much") - metafora ukazująca, że nasza rola i pozycja w społeczeństwie może ulec radykalnej zmianie w razie zmiany warunków społecznych. Kierowniczka sprzątaczek została kapitanem na wyspie, bo była najbardziej zaradna w trudnych warunkach, chociaż w społeczeństwie dobrobytu była na dole drabiny społecznej.
Akty I oraz III łączą dywagacje na temat matriarchatu.

Generalnie wrażenia in plus, bo jednak sporo śmiesznych momentów, a obserwacje społeczne celne. Dlatego 7. Choć wychodząc z seansu widziałem osoby rozczarowane - być może dlatego, że spodziewały się typowej komedii, a to tak naprawdę satyra/humoreska.

Ja spałem na seansie, co prawda było kilka śmiesznych scen, zwłaszcza na początku, ten wątek dotyczący problemu równouprawnienia kobiet i mężczyzn, gdzie to mężczyzna był pokazany w roli słabszego, gorzej opłacanego i to on próbował o tym rozmawiać, ale przez przekonania kobiety, naturalne mechanizmy obronne, nie było to łatwe. Choć jestem z tych co wolą zapłacić za kobietę, ale też nie widzę problemu dzielenia się kosztami, jeśli kobieta by tego naprawdę chciała. II akt żałosny i obrzydliwy, III mniej więcej okej, pokazali kto rozdaje karty w społeczeństwie, choć te postaci bogaczy którzy do niczego się nie nadają, to stereotyp, który ma niewiele wspólnego z prawdą. Oczywiście mówię o ludziach którzy nie dostali niczego w spadku, tylko wypracowali to własną pracą, to oznacza, że są zaradni i poradziliby sobie w takich warunkach. Generalnie jest to film, wybaczcie, skierowany do szarego człowieka, żeby poczuł się lepiej w swoim przeciętnym życiu. :P