Nie sądziłem, że to będzie przewidywalny, pretensjonalny i zwyczajnie nudny film. Miałem nadzieję na coś w rodzaju "Urgi", "Paciorków jednego różańca", a był to raczej film dokumentalny o życiu wieśniaków, przeplatany wywodami filozoficznymi, brzmiącymi sztucznie w ustach prostych ludzi. Ogromnie cenię sobie twórczość E. Klimowa i Ł. Szepitko, ale tym razem rzecz okazała się niestrawna. Wiem, o jaki przekaz chodziło, ale forma podania go jest totalnie nietrafiona. Zwyczajnie usypia widza. Z przerażeniem myślę o tym, jak nudna i wydumana musi proza, na podstawie której film powstał. Jedynym pozytywem filmu są zdjęcia wzorowane z pewnością na rosyjskich naturalistach oraz występ Ałły Pugaczowej w TV, a także...utwór "Muļķe sirds" w rosyjskiej wersji językowej!