Po ogromnym sukcesie filmu "Parada wielkanocnaJudy Garland" Charlesa Waltersa z Judy Garland Przygoda na Broadwayu (1949)i Fredem Astaire'em studio MGM postanowiło pójść za ciosem i znów połączyć trio w jednym filmie. I tak powstał zamysł "Przygody na BroadwayuFred Astaire". Gdy jednak po rozpoczęciu zdjęć GarlandPrzygoda na Broadwayu (1949) coraz częściej spóźniała się lub w ogóle nie przychodziła do pracy postanowiono zawiesić ją, a do roli zatrudnić kogoś innego. Później okazało się, że już wtedy z psychiką GarlandPrzygoda na Broadwayu (1949) nie wszystko było w porządku. Tymczasem scenariusz wysłano do Ginger RogersIra Gershwin, która odeszła na przedwczesną emeryturę. Zachęcona dużymi pieniędzmi oraz możliwością współpracy z dawnym przyjacielem, AstaireGinger Rogers'em, RogersIra Gershwin zgodziła się i wróciła do Hollywood.
Małżeństwo pary aktorów musicalowych, Josha (Fred AstaireGinger Rogers) i Dinah (Ginger RogersIra Gershwin) Barkleyów przeżywa kryzys. Szczytowy punkt konflikt osiąga, gdy młody, ambitny i przystojny reżyser zauważa w Dinah potencjał dramatyczny i daje jej rolę w sztuce o życiu Sarah Bernard. Kobieta zakochuje się we współpracowniku. Jej mąż potajemnie dzwoni do niej po każdej próbie, przedstawiając się jako reżyser i udzielając jej wskazówek...
Jak w każdym filmie RogersIra Gershwin i Astaire'a fabuła nie jest skomplikowana, ale bardzo różni się od pozostałych obrazów. Tylko tutaj Ginger i Fred nie poznają się i nie zakochują się w sobie, tylko od początku filmu są małżeństwem. O ile we wcześniejszych filmach ich perypetie prowadziły do zakochania się itd., o tyle tu grają małżeństwo przechodzące kryzys. Choć jest tu dużo elementów komediowych, to nie da się ukryć, że to już nie jest lekka komedia omyłek. Mimo nieco poważniejszej tematyki uważam, że jest to jeden z lepszych filmów duetu.
Piosenki napisali Ira Gershwin Harry Warreni Harry Warren.Oscar Levant Jedną piosenkę, "They Can't Take That Away From Me", Ira napisał wspólnie z bratem, George'em, wówczas już nieżyjącym, Ginger i Fred śpiewali ten utwór już 12 lat wcześniej, w "Zatańczymy?". Oprócz tego mamy jeszcze zabawną piosenkę wykonaną w stylu szkockim, "My One and Only Highland Flind", energiczny numer taneczny "Bouncin' the Blues" czy nieco bardziej elegancki "Swing Trot" (wszystkie RogersIra Gershwin i AstaireGinger Rogers). Do tego jeszcze przekomiczny "A Weekend in the Country" (AstaireGinger Rogers, RogersIra Gershwin, Levant), końcowy "Manhattan Downbeat" przypominający najlepsze czasy duetu czy fenomenalny "Shoes with Wings On" (AstaireGinger Rogers), w którym Fred tańczy z (a nie w) butami. Najładniejszy utwór, "You'd Be Hard to Replace" ("Będzie Cię trudno zastąpić", AstaireGinger Rogers), biorąc pod uwagę sytuację z Judy GarlandPrzygoda na Broadwayu (1949), zyskuje podwójne znaczenie.
Ginger jest świetna jako energiczna Dinah, gotowa na dobre zmiany, bardzo ambitna i perfekcyjna do bólu. Bardzo dobrze radzi sobie z rolą zatroskanego o żonę męża AstaireGinger Rogers. Opiekuje się żoną, ale ma też swoje życie. Wspaniałe role drugoplanowe tworzą Oscar Levant Billie Burkejako zrzędliwy przyjaciel małżeństwa i jak zawsze zwariowana Billie BurkeZatańczymy? (1937).
Film jest jedynym dziełem RogersIra Gershwin i Astaire'e zrealizowanym w studiu MGM. Jako jedyny został też nakręcony w całości w kolorze. Dzięki temu możemy podziwiać feerię barw obecną na ekranie. Kostiumy, zdjęcia, scenografia. Oprawie filmu nie ma co zarzucać, gdyż fachowcy spisali się na medal.
Możecie nie lubić takich filmów, ale ten warto obejrzeć. Chociażby, aby zobaczyć króla i królową musicalu po raz ostatni w duecie.
Małżeństwo pary aktorów musicalowych, Josha (Fred AstaireGinger Rogers) i Dinah (Ginger RogersIra Gershwin) Barkleyów przeżywa kryzys. Szczytowy punkt konflikt osiąga, gdy młody, ambitny i przystojny reżyser zauważa w Dinah potencjał dramatyczny i daje jej rolę w sztuce o życiu Sarah Bernard. Kobieta zakochuje się we współpracowniku. Jej mąż potajemnie dzwoni do niej po każdej próbie, przedstawiając się jako reżyser i udzielając jej wskazówek...
Jak w każdym filmie RogersIra Gershwin i Astaire'a fabuła nie jest skomplikowana, ale bardzo różni się od pozostałych obrazów. Tylko tutaj Ginger i Fred nie poznają się i nie zakochują się w sobie, tylko od początku filmu są małżeństwem. O ile we wcześniejszych filmach ich perypetie prowadziły do zakochania się itd., o tyle tu grają małżeństwo przechodzące kryzys. Choć jest tu dużo elementów komediowych, to nie da się ukryć, że to już nie jest lekka komedia omyłek. Mimo nieco poważniejszej tematyki uważam, że jest to jeden z lepszych filmów duetu.
Piosenki napisali Ira Gershwin Harry Warreni Harry Warren.Oscar Levant Jedną piosenkę, "They Can't Take That Away From Me", Ira napisał wspólnie z bratem, George'em, wówczas już nieżyjącym, Ginger i Fred śpiewali ten utwór już 12 lat wcześniej, w "Zatańczymy?". Oprócz tego mamy jeszcze zabawną piosenkę wykonaną w stylu szkockim, "My One and Only Highland Flind", energiczny numer taneczny "Bouncin' the Blues" czy nieco bardziej elegancki "Swing Trot" (wszystkie RogersIra Gershwin i AstaireGinger Rogers). Do tego jeszcze przekomiczny "A Weekend in the Country" (AstaireGinger Rogers, RogersIra Gershwin, Levant), końcowy "Manhattan Downbeat" przypominający najlepsze czasy duetu czy fenomenalny "Shoes with Wings On" (AstaireGinger Rogers), w którym Fred tańczy z (a nie w) butami. Najładniejszy utwór, "You'd Be Hard to Replace" ("Będzie Cię trudno zastąpić", AstaireGinger Rogers), biorąc pod uwagę sytuację z Judy GarlandPrzygoda na Broadwayu (1949), zyskuje podwójne znaczenie.
Ginger jest świetna jako energiczna Dinah, gotowa na dobre zmiany, bardzo ambitna i perfekcyjna do bólu. Bardzo dobrze radzi sobie z rolą zatroskanego o żonę męża AstaireGinger Rogers. Opiekuje się żoną, ale ma też swoje życie. Wspaniałe role drugoplanowe tworzą Oscar Levant Billie Burkejako zrzędliwy przyjaciel małżeństwa i jak zawsze zwariowana Billie BurkeZatańczymy? (1937).
Film jest jedynym dziełem RogersIra Gershwin i Astaire'e zrealizowanym w studiu MGM. Jako jedyny został też nakręcony w całości w kolorze. Dzięki temu możemy podziwiać feerię barw obecną na ekranie. Kostiumy, zdjęcia, scenografia. Oprawie filmu nie ma co zarzucać, gdyż fachowcy spisali się na medal.
Możecie nie lubić takich filmów, ale ten warto obejrzeć. Chociażby, aby zobaczyć króla i królową musicalu po raz ostatni w duecie.
Moja ocena:
9
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
